Vandaag op 15 juli zou Rembrand, een van de beroemdste Leidenaren, 411 zijn geworden. Rembrandt is opgegroeid in Leiden en pas na zijn 25ste naar Amsterdam verhuisd. Sinds 2002 wordt zijn verjaardag elk jaar gevierd. In 2006 was er een grote herdenking die ook live op tv werd uitgezonden. Toen had ik deze blog al, dus een verslag van dat grote festival kan je lezen als je hier klikt. In de jaren daarna was er geen Rembrandtfestival meer, maar bleef een klein groepje Leidenaren, onder aanvoering van initiatiefnemers Tjeerd Scheffer en Ben Walenkamp, toch elk jaar trouw bij elkaar komen om te proosten op Rembrandt.
Natuurlijk wordt Rembrandt zelf bij het proosten niet overgeslagen en geniet ook van zijn Leidse Hartevelt jenever.
Hier stond vroeger de molen van de vader van Rembrandt, tegenwoordig staat er een replica van de oorspronkelijke molen.
Op het schilderachtige Galgewater had Rembrandt ook zijn eerste atelier.
Op het terras stond de krans al klaar. Dit jaar wordt wereldwijd de oprichting van De Stijl herdacht, deze kunststroming werd in 1917 in Leiden opgericht door Theo van Doesburg. De krans was dit jaar tevens een eerbetoon aan van Doesburg.
Vanaf het terras liepen we naar het borstbeeld van Rembrandt aan de Witte Singel. Het is niet geheel toevallig dat dit jaar de krans werd gedragen door dichter Leo van Zanen .
We liepen over de Rembrandtplaats waar ook het beeld van de jonge Rembrandt staat.
Dit jaar waren er twee sprekers te beginnen met professor Jos van den Broek.
Jos gaf een uitgebreide verhandeling over de tijd dat Rembrandt in Leiden woonde. Het was allemaal niet zo mooi als je in documentaires en films ziet. Er was honger, ellende, de pest heerste, ruzie, armoede en alcoholisme.
Het was duidelijk niet een soort Efteling van Anton Pieck, maar (zo sloot hij zijn verhaal af) gewoon een pestpokkepleurisstad waar men elkaar constant de tent uit vocht.
Tweede spreker was dichter Leo van Zanen. Hij schreef een prachtig sonnet over hoe het geweest zou zijn als Rembrandt 100 jaar geleden het werk van De Stijl en Van Doesburg gezien zou hebben. Het sonnet staat volledig op het filmpje onderaan.
Hierna volgde het jaarlijkse rirtueel van het omhangen van de krans.
Het gaat elk jaar fout. Toen ik eerder op de avond aan kwam lopen zag ik achter het beeld 2 trapjes liggen en dacht, 'nee he het zal dit jaar toch niet in 1 keer goed gaan'.
Gelukkig na het gestuntel met handje ophouden, kratjes en kistjes de laatste jaren, waren de trapjes net 2 treden te kort en werd het weer een heel gehannes de krans om de nek van Rembrandt te hangen.
Het duurt even, maar dan heb je ook wat.
Terwijl de klokken twaalf uur sloegen werd er geproost op de verjaardag van onze Rem.
Dat proosten wordt natuurlijk gedaan met een glaasje echte Leidse Jonge Hartevelt Jenever.
Even een groepsfotootje van initiatiefnemers Tjeerd Scheffer en Ben Walenkamp samen met Jos van den Broek en Leo van Zanen.
Het was zoals elk jaar weer even een gezellig uurtje en ondanks het kleine clubje mogen we Rem zijn verjaardag nooit overslaan.
En wat Rembrandt zelf er van vond, hij bleef stokstijf op zijn sokkel staan en dacht nog 365 dagen en dan komen ze weer.
Hieronder een korte fotoslideshow en filmpje van de verjaardag van onze Rem.
Reacties
Leuke Blog weer Emile, leuke foto's ook weer ;-)
Thanks man, ;-)
groetjes van Ruud te Leiden.
O jee! toch ellende bij Photo Bucket? de foto's laden niet allemaal en áls ze het doen dat duurt het erg lang.
Nou weer gefeliciteerd, jammer dat de Nachtwacht in Amsterdam hangt. Hans
Ha nu werkt alles weer naar behoren!
Wat een leeftijd! Nee, dat zal nooit iemand halen, behalve Sinterklaas.